Retracing Connections: Byzantine Storyworlds in Greek, Arabic, Georgian, and Old Slavonic (c. 950 – c. 1100) is a long-term international, interdisciplinary research programme funded by Riksbankens Jubileumsfond and administered by Uppsala University, in collaboration with the University of Southern Denmark, the Swedish Research Institute in Istanbul and the Swedish Institute at Athens.

Η κοιλάδα της Ασέας βρίσκεται ανάμεσα στις αρχαίες πόλεις της Τεγέας και της Μεγαλόπολης στην κεντρική Πελοπόννησο. Η ίδια η πόλη της Ασέας, μια ανεξάρτητη πόλη το χρονικό διάστημα ανάμεσα στον 6^ο και 3^ο αιώνα π.Χ., βρισκόταν πάνω και γύρω από τον ορατό λόφο του Παλαιόκαστρου στην καρδιά της κοιλάδας. Η τοποθεσία της κοιλάδας είναι σημαντική καθώς λειτούργησε ως «κύρια» οδική αρτηρία μεταξύ Κορινθίας και Αργολίδας στα ανατολικά, και της Ολυμπίας στα δυτικά, κατά τους προϊστορικούς και αρχαίους χρόνους. Λόγω ελάχιστων αναφορών στην αρχαία λογοτεχνία, η Ασέα είναι γνωστή κυρίως μέσω των αρχαιολογικών ευρημάτων.

Η μικρή πόλη Σουφλί στη Βόρεια Ελλάδα, μια περιοχή ορόσημο του Δρόμου του Μεταξιού, αποτελούσε ένα σημαντικό ευρωπαϊκό κέντρο παραγωγής μεταξιού κατά τον 19^ο αιώνα. Το Σουφλί παράγει ακόμα μετάξι, από την κάμπια και το κουκούλι μέχρι το τελικό μεταξωτό προϊόν, και σε αυτό το πλούσιο σε παράδοση περιβάλλον, το Σουηδικό Ινστιτούτο Αθηνών συγκεντρώνει φοιτητές από το Konstfack, το Πανεπιστήμιο Τεχνών, Χειροτεχνίας και Σχεδιασμού της Στοκχόλμης, και από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας.

Ο αρχαιολογικός χώρος της Ασίνης βρίσκεται περίπου 8 χλμ. νοτιοδυτικά της σημερινής πόλης του Ναυπλίου. Τα αρχαιολογικά κατάλοιπα είναι διασκορπισμένα στην κορυφή και στις πλαγιές του βράχου της ακρόπολης, μήκους 330 μ. και ύψους 50 μ., που εκτείνεται στον Αργολικό κόλπο, καθώς και στο λόφο της Μπαρμπούνας στα δυτικά. Και στις δύο πλευρές της ακρόπολης υπάρχουν παραλίες, με τη δυτική πλευρά να διαθέτει και ένα εξαίσιο λιμάνι. Απέναντι από την ακρόπολη, η νησίδα Ρόμβη λειτουργεί σαν φυσικός κυματοθραύστης, προστατεύοντας τη στεριά.

Αρχαιολογικές έρευνες πραγματοποιήθηκαν τα έτη 2010-2015 στα πλαίσια του Αρχαιολογικού Προγράμματος Μακρακώμης (MALP: Makrakomi Archaeological Landscapes Project) γύρω από το χωριό της Μακρακώμης στην κοιλάδα του Σπερχειού, που βρίσκεται στο δυτικό τμήμα της Φθιώτιδας (κεντρική Ελλάδα). Οριοθετημένη από ψηλά βουνά στα νότια, βόρεια και δυτικά, η κοιλάδα και ο ομώνυμος ποταμός της εκτείνονται προς τον Μαλιακό κόλπο στα ανατολικά. Λόγω της θέσης της, η κοιλάδα λειτούργησε ως συνοριακή ζώνη μεταξύ της βόρειας και της νότιας Ελλάδας, καθώς και ως φυσική διέλευση τόσο για στρατιές όσο και για ταξιδιώτες. Αυτό κατέστησε την κοιλάδα όλο και πιο σημαντική κατά την  Ύστερη Κλασική και Ελληνιστική περίοδο, καθώς στρατιές διέσχιζαν την Ελλάδα όλο και πιο συχνά μετά την άνοδο της Μακεδονίας.

Έναν ακμάζοντα οικισμό της Εποχής του Χαλκού συναντάμε στη Μάλθη, στο βόρειο παρακλάδι της οροσειράς Ραμοβούνι, σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων από το χωριό Βασιλικό στη βόρεια Μεσσηνία. Στην κορυφογραμμή, σε ύψος περίπου 100 μέτρων από την κοιλάδα, βρίσκεται ένας οχυρωμένος οικισμός της Μέσης-Ύστερης Εποχής του Χαλκού. Είχε μια υπέροχη θέα προς την κοιλάδα, η οποία πρόσφερε εύκολη επικοινωνία μεταξύ της ενδοχώρας της Πελοποννήσου και της ακτής. Κάτω από το παρακλάδι του βουνού έχουν βρεθεί αρκετοί θολωτοί τάφοι, καθώς και ένας δεύτερος οικισμός της Ύστερης Εποχής του Χαλκού, μέχρι στιγμής σχεδόν εντελώς ανεξερεύνητος.

Η ακρόπολη της Μιδέας και το σπουδαίο οχυρό της που χρονολογείται στην  Ύστερη Εποχή του Χαλκού, βρίσκεται στην Αργολίδα σε έναν κωνικό λόφο ύψους 270 μ., 1,5 χλμ. από το σύγχρονο νεκροταφείο των Δενδρών και στη μέση περίπου της απόστασης μεταξύ Τίρυνθας και Μυκηνών. Από την κορυφή του λόφου έχοντας το βλέμμα στραμμένο προς το νότο και τη δύση, η τοποθεσία προσφέρει υπέροχη θέα στην πεδιάδα και τον Αργολικό κόλπο. Στα βόρεια και ανατολικά, τα ψηλά βουνά της ενδοχώρας δεσπόζουν στο τοπίο. Αυτή η θέα, που καθιστά δυνατή την παρακολούθηση της πεδιάδας και των προσεγγίσεών της, συνέβαλε ενδεχομένως στη σημασία του τόπου κατά την Εποχή του Χαλκού.

Σουηδοί αρχαιολόγοι έχουν πραγματοποιήσει εργασίες πεδίου μέσα και γύρω από την κοιλάδα του Μπερμπατίου στην Αργολίδα της Πελοποννήσου από το 1930. Αρχικά οι εργασίες επικεντρώθηκαν σε ανασκαφές στο δυτικό τμήμα της ίδιας της κοιλάδας του Μπερμπατίου, αλλά αργότερα οι έρευνες ήρθαν να ενσωματώσουν επίσης τις κοιλάδες των Λιμνών και του Μίγιου που βρίσκονται στα ανατολικά. Η ερευνώμενη περιοχή περιβάλλεται από ψηλά βουνά και οριοθετείται σαφώς από τον περιβάλλοντα χώρο. Στα νότια, πάνω από την οροσειρά της Εύβοιας βρίσκεται η πεδιάδα της Αργολίδας και στα δυτικά οι Μυκήνες είναι προσβάσιμες μέσω ενός περάσματος μεταξύ των βουνών Ζάρα και Προφήτη Ηλία. Στα βόρεια και πάνω από την Ψηλή Ράχη βρίσκεται η κοιλάδα του Αγιονορίου, ενώ η περιοχή στα ανατολικά των κοιλάδων των Λιμνών και του Μίγιου κυριαρχείται από ψηλά βουνά. Λόγω της τοποθεσίας μεταξύ Κορίνθου και Αργολίδας, οι τρεις κοιλάδες έχουν περιγραφεί ως παραμεθόρια περιοχή, η οποία ανά χιλιετίες κυριαρχείται από τη μία ή την άλλη από τις δύο πόλεις.